معنی په پن | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

په پن. [ پ ِ پ َ ] ( اِخ ) لو ویو یا ( په پن دلاندن ). مباشر کاخ «استرازی »، در زمان «کلوتر دوم »، «داگوبر اول » و «سی ژبر دوم ». وی پدر گری موالدو متوفی بسال 640 م. است. || په پن در یستال، مباشر کاخ «استرازی »پسر «آن سژیزل » و نواده په پن دلاندن. چون در تستری، «تیری سوم »، پادشاه «نوستری » را مغلوب کرد، آن کشور را مسخر ساخت ( 687 م. ). وی بسال 714 م. وفات کرد واو پدر شارل مارتل است. || په پن لو برف، متولد در 714 م. در ژوپیل ( بلژیک )، پسر «شارل مارتل »، دوک «نوستری »، «بورگنی »و «پرونس ». بسال 741 با برادر خود «کارلمان » شرکت داشت و کارلمان «استرازی » را اداره میکرد. وی بر ضد «آکی تن ها»، «آلامان ها»، «باواری ها» و «ساکسن ها» جنگید. وی با حمایت کلیسا، در 751 م. پادشاه فرانسه گردیدو «شیلدریک سوم » را برانداخت و «لمباردی ها» را مجبور کرد که اکزارک نشین «راون » و «پانتاپل » را بپاپ تسلیم کنند. وی با «برث بزرگ پا» ازدواج کرد و از او دوپسر یافت: شارلمانی، کارلمان. وی نخستین پادشاه سلسله «کارلن ژین » میباشد. او بسال 768 م. وفات کرد.
په پن. [ پ ِ پ َ ] ( اِخ ) پسر شارلمانی، پادشاه ایتالیا از سال 781 تا 810 م.