نورگرا

لغت نامه دهخدا

نورگرا. [ گ َ / گ ِ ] ( نف مرکب ) که به طرف نور گراید. که رو به منبع نور و روشنائی کند. || ( اصطلاح گیاه شناسی ) گیاهی که به طرف نور گراید. رجوع به نورگرایی شود.

فرهنگ فارسی

که بطرف نور گراید ٠ که رو به منبع نور و روشنائی کند ٠ یا در گیاه شناسی: گیاهی که بطرف نور گراید ٠

فرهنگستان زبان و ادب

{phototropic} [زیست شناسی] ویژگی اندام یا بخشی که به سمت نور متمایل شود

ویکی واژه

ویژگی اندام یا بخشی که به سمت نور متمایل شود.