لغت نامه دهخدا ناکاویدنی. [ دَ ] ( ص لیاقت ) که قابل کاویدن نباشد. که آن را نتوان کاویدن. غیرقابل کاویدن. مقابل کاویدنی. رجوع به کاویدنی شود.
