نامکروه

لغت نامه دهخدا

نامکروه. [ م َ ] ( ص مرکب ) که مکروه و ناخوشایند نیست. مقابل مکروه.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
هیت
هیت
افتخار
افتخار
جام
جام
باایمان
باایمان