لغت نامه دهخدا
( موخمة ) موخمة. [ م َ خ َ م َ ] ( ع ص ) زمین وخیمة. ( منتهی الارب ). ارض موخمة؛ زمینی که گیاهش ناسازوار و ناگوارنده باشد. ( ناظم الاطباء ). || طعامی که تخمه آرد. ( آنندراج ). متخمة. ( منتهی الارب، ماده وخ م ).
برای دسترسی سریع و آسان میتوانید لغت یاب را نصب کنید
برای نصب لغت یاب در ios لطفا آیکون
را زده و گزینه Add to Home Screen را انتخاب کنید.
مایل به دریافت اعلان فال ویدیویی روزانه هستید؟