لغت نامه دهخدا
مضیاع. [ م ِض ْ ] ( ع ص ) رجل مضیاع للمال؛ مرد ضایعکننده و هلاک کننده مال. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). کم کننده. ( مهذب الاسماء ).مرد ضایعکننده و هلاک نماینده مال و مرد مسرف و مبذر. ( ناظم الاطباء ). تباه کننده. ضایعکننده:
و عاجزالرأی مضیاع لفرصته
حتی اذا فات امر عاتب القدرا.( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).