لغت نامه دهخدا مسؤوم. [ م َ ئو ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر سأم. آنچه از او به ستوه آمده باشند. ( از منتهی الارب ). آنچه از او بیزار شده باشند. و رجوع به سأم و سآمة شود.
