پوتیفار شخصیتی شناخته‌شده در داستان حضرت یوسف(ع) است که نام او در کتاب مقدس و قرآن به‌عنوان یکی از مقامات بلندپایه مصر باستان آمده است. در روایت تورات، او یکی از افسران و رئیس نگهبانان فرعون بود که یوسف را پس از فروخته شدن توسط برادرانش خرید و او را در خانه‌ی خود به کار گماشت. در قرآن از او با عنوان «عزیز مصر» یاد می‌شود؛ یعنی فردی صاحب‌مقام و دارای نفوذ در دستگاه حکومت فرعون.
از نظر ریشه‌شناسی، این نام از زبان مصری باستان گرفته شده و به معنای «کسی که خدای خورشید او را عطا کرده است» می‌باشد که نشان‌دهنده‌ی اعتقاد مصریان باستان به خدای خورشید و جایگاه مذهبی و فرهنگی چنین نام‌هایی در جامعه‌ی آن زمان است. بنابراین، حتی نام پوتیفار نیز بازتابی از باورهای دینی و نظام طبقاتی مصر باستان به شمار می‌رود.
در داستان یوسف، پوتیفار ابتدا به یوسف اعتماد فراوان داشت و همه‌ی امور خانه‌اش را به او سپرد. اما هنگامی که همسرش به یوسف علاقه‌مند شد و پس از رد شدن از سوی او، یوسف را متهم کرد، پوتیفار به ناچار یوسف را زندانی کرد. هرچند نقش او در داستان کوتاه است، اما شخصیتش نماد قدرت، مقام و در عین حال تأثیر احساسات انسانی در تصمیم‌گیری‌های بزرگ است. نام او در طول تاریخ به عنوان بخشی از یکی از مشهورترین داستان‌های اخلاقی و ایمانی جهان باقی مانده است.
