لغت نامه دهخدا مجیف. [ م ُ ] ( ع ص ) درون کاواک. ( آنندراج ). کاواک و میان تهی. ( ناظم الاطباء ). || طعنه ای که درگذرد به داخل. || کسی که در را می بندد. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به اجافة شود.
