قطب الدین نسفی. [ ق ُ بُدْ دی ن ِ ن َ س َ ] ( اِخ ) طبیب. وی مهارتی بیش از طبیبان عصر خویش داشت، و از اطرافیان خاص سلطان سعید بود. پس از قتل وی چندی در زندان امیر حسن بیک به سر برد و چون از زندان نجات یافت به روم رفت و به دربار سلطان محمد روحی بار یافت. ( رجال حبیب السیر ص 145 ).
