قحل

لغت نامه دهخدا

قحل. [ ق َ ] ( ع ص ) پیر خشک اندام. || ( اِ ) پوست بر استخوان خشک شده. || ( مص ) خشک گردیدن پوست بر استخوان. || خشک اندام گردیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). رجوع به ماده بعد شود.
قحل. [ ق َ ح ِ ] ( ع ص ) پیر خشک اندام. || ( اِ ) پوست بر استخوان خشک شده. ( منتهی الارب ). رجوع به ماده قبل شود.