قاضی جلیس

قاضی جلیس. [ ج َ ] ( اِخ ) عبدالعزیزبن حسین بن حباب اغلبی سعدی تمیمی صقلی، مکنی به ابوالمعالی. شاعری است ادیب از مردم مصر که به سال 490 هَ. ق. / 1097 م. تولد یافت. عماد در «الخریدة» آرد: وی در نظم و نثر و ترسل اوحدعصر خود بود. در دوران فائز متولی منصب انشاء گردیدو از آن جهت که همواره با خلفاء فاطمیان مجالست و نشست و برخاست داشت به جلیس شهرت یافت. وی دارای بینی بزرگی بود. ( فوات الوفیات ج 1 ص 278 ) ( النجوم الزاهره ج 5 ص 371 ) ( کتاب الروضتین ج 1 ص 141 ) ( خریدة العصر )( قسم شعراء مصر ج 1 ص 189 ) ( الاعلام زرکلی ج 4 ص 140 ).

عبدالعزیز ین حسین بن حباب اغلبی سعدی تمیمی صقلی مکنی به ابوالمعالی است. شاعری است ادیب از مردم مصر که بسال ۴۹٠ ق ۱٠۹۷ م تولد یافت.

عبدالعزیز بن حسین اغلبی شهرت یافتهٔ فراگیر به قاضیِ جلیس ( به معنای: نشسته؛ به خاطر «مجالست/هم نشینی»هایش با خلفای فاطمی ) ( نسب: عبدالعزیز بن حسین بن حَباب أغلبی سَعدی تمیمی ) ( ۱۰۱۹ - ۱۱۶۵م ) قاضی، نویسنده، ادیب و شاعر مصری سیسیلی تبار بود.