لغت نامه دهخدا
فتنی. [ ف ُت ْ ت َ ] ( اِخ ) محمدبن طاهر الصدیقی الهندی، ملقب به جمال الدین. تولدش به سال 910 هَ. ق. 1504/ م. بود. از علمای حدیث است، او را ملک المحدثین گفته اند. نسبت او به فتن از شهرهای گجرات هند است. او راست: مجمع بحارالانوار فی غرائب التنزیل و لطائف الاخبار، در چهار مجلد، تذکرة الموضوعات. وی بسال 986هَ. ق. / 1578 م. درگذشت. ( از اعلام زرکلی ص 908 ).
