لغت نامه دهخدا ( غراة ) غراة. [ غ َ ] ( ع ص ) لاغر.( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مهزول. ( اقرب الموارد ). || ( اِمص ) برانگیختگی و تحریض به دشمنی. ( منتهی الارب ). اسم مصدر از اغراء. ( از اقرب الموارد ).
