عطابیل جمع کلمه عُطْبُل است و در زبان فارسی به زنان جوان، زیبا، پرگوشت و دارای گردن دراز گفته می‌شود. این واژه برای توصیف زنان با ویژگی‌های ظاهری خاص و جذاب به کار می‌رود که گردن بلند و اندامی پرگوشت دارند.
واژه «عُطْبُل» به صورت مفرد به زنی اطلاق می‌شود که ویژگی‌های ظاهری خاصی دارد؛ به ویژه گردنی بلند و اندامی پرگوشت و جذاب. وقتی از عطابیل استفاده می‌کنیم، منظورمان گروهی از زنان با این ویژگی‌ها است.
این کلمه معمولاً در متون ادبی و توصیف‌های شاعرانه به کار می‌رود تا زیبایی و جذابیت زنان را با تأکید بر گردن کشیده و اندام پرگوشت آنها بیان کند.
