باهیبت

باهیبت یک صفت فارسی است که به معنای دارای هیبت، وقار و جلال است. این واژه به افرادی اطلاق می‌شود که به دلیل ویژگی‌های ظاهری یا شخصیتی خود، تأثیرگذار و باوقار به نظر می‌رسند.

ویژگی‌های افراد باهیبت

جذابیت: باهیبت به معنای داشتن جذبه و قدرتی است که فرد را در نگاه دیگران خاص و مهم جلوه می‌دهد.

احترام: افرادی که باهیبت هستند، معمولاً مورد احترام و توجه دیگران قرار می‌گیرند.

قدرت و اقتدار: این واژه می‌تواند به معنای داشتن قدرت یا اقتدار نیز باشد، به ویژه در موقعیت‌های اجتماعی یا سیاسی.

لغت نامه دهخدا

باهیبت. [ هََ / هَِ ب َ ] ( ص مرکب ) که هیبت دارد. مهیب: و مردمانی [ مردم بلغار ] دلیرند و جنگی و باهیبت. ( حدود العالم ).... ناحیتی است بسیاردرخت و باآبهای روان و مردم آنجا نیکورو و باهیبت اند. ( حدود العالم ). شداد با یک غلام رو به بهشت نهاد، چون آنجا رسید شخصی باهیبت دید ایستاده. ( قصص الانبیاء ص 15 ).
تهیدست با هیبت و نام و ننگ
زن زشتروی نکوچادر است.سعدی ( صاحبیه ).تهبیب؛ باهیبت گردانیدن. ( تاج المصادر بیهقی ).

فرهنگ عمید

باشوکت، باشکوه، دارای شکوه و بزرگی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) دارای هیبت بامهابت باشوکت.

جملاتی از کلمه باهیبت

دل به جا دار در آن طلعت باهیبت او گر تو مردی که رخش قبله گه مردانست
پیر پر دستان باهیبت که کیوان نام اوست پاسبان بام ایوان تو باشد بنده وار
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال انبیا فال انبیا فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال احساس فال احساس