لغت نامه دهخدا
سلاک. [ ] ( اِخ ) طایفه ای از طوایف ترکمن مرکب از دویست خانوار که در شمال غربی فندرسک مسکن دارند. ( جغرافیای سیاسی کیهان ص 102 ).
سلاک
سلاک. [ ] ( اِخ ) طایفه ای از طوایف ترکمن مرکب از دویست خانوار که در شمال غربی فندرسک مسکن دارند. ( جغرافیای سیاسی کیهان ص 102 ).
فرهنگ معین
(سَ لّ ) [ قس. مکاری ] (اِ. ) کرایه.
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
طایفه از طوایف ترکمن مرکب از دویست خانوار که در شمال غربی فندرسک مسکن دارند.
دانشنامه عمومی
ویکی واژه
مکاری
کرایه.
جمله سازی با سلاک
هر یک از سلاک را ز اسمای حق کرده نامی پردهٔ معراج شق
چو شد بی منتهی آن مقصد پاک نباشد انتهی در سیر سلاک
بهر چیزی که باشد بیش یا کم بخود سلاک را دارد مقدم
بعبدالهادیت روشن صراط است از و سلاک ره را انبساط است
ای حسین ابن علی از باطن پاکت مدد و ز دم عشاق و جان مست سلاکت مدد
برد سلاک ره را از هیولی مر این حکمت بسمت ذات اولی
