لغت نامه دهخدا
طهفة. [ طِ ف َ ] ( ع اِ ) پاره ای از هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
طهفة. [ طَ ف َ ] ( اِخ ) ابن ابی زهیر النهدی. صحابی است. ( منتهی الارب ). این اسم در کتاب الاصابه بدین صورت آمده: طهیةبن زهیر النهدی، و در عقد الفرید بدین صورت: طهیةبن ابی زهیر النهدی. رجوع به طهیةبن ابی زهیر النهدی شود.
طهفة. [ طَ ف َ ] ( اِخ ) ابن قیس الغفاری. رجوع به طقفةبن قیس الغفاری شود.
