لغت نامه دهخدا شبغا. [ ش َ ] ( اِ مرکب ) محوطه و جایی که شبها اسب و گاو و خر و گوسفند در آن به سر برند. ( از برهان ). شوغا. شوغازه. شوغار. شوغاه. شوگا. شوگاه. شبغار. شبغاره. شبغاز. شبغازه. ( از حاشیه برهان چ معین ). رجوع به هر یک از مترادفات کلمه شود.
