لغت نامه دهخدا ریخده. [ خ َ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) صحن خانه و جز آن. از ری به معنی «رو» و «خده » صورتی از کده. این لغت در یزد و خاصه نزد زردشتیان آنجا معمول است. ( یادداشت مؤلف ).
