لغت نامه دهخدا
رواهص. [ رَ هَِ ] ( ع ص، اِ ) سنگها برهم نشسته استوار. ( منتهی الارب ). صخره های بهم استوارشده ثابت. واحد آن راهِصة است. ( از اقرب الموارد ). || سنگها که سپل شتر را کوبد. ( منتهی الارب ). سنگهایی که چون چهارپایان پای بر آن گذارند بکوبد. ( از معجم متن اللغة ). الرواهص من الحجارة؛ سنگهایی که ستوران را بکوبد. ( از اقرب الموارد ).
