ذهلول

لغت نامه دهخدا

ذهلول. [ ذُ ] ( ع ص ) اسپ نیکورو. ( منتهی الارب ). اسب نیک رو. ( مهذب الاسماء ). جواد از خیل.
ذهلول. [ ذُ ] ( اِخ ) نامی است از نامهای مردان عرب.
ذهلول. [ ذُ ]( اِخ ) نام کوهی است سیاه. و اصمعی آرد:
اذا جبل الذهلول زال کانه
من البعد زنجی علیه جوالق.
|| نام موضعی است که آنرا معدن الشجرتین نیز گویند.

گزارش محتوای نامناسب