لغت نامه دهخدا ذائد. [ ءِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از ذَود. سائق. راننده. دورکننده. ج، ذَاءِدَة، ذُوَّد، ذُوّاد: رجل ذائد؛ مردی حامی حقیقت و دفّاع از عرض خویش. || نام اسبی از نسل حرون، فحل معروف.
