لغت نامه دهخدا
( دائم الطهارة ) دائم الطهارة. [ ءِ مُطْ طَ رَ ] ( ع ص مرکب ) که پیوسته با طهارت بود. که همه گاه پاکیزگی پیش گیرد.
( دائم الطهارة ) دائم الطهارة. [ ءِ مُطْ طَ رَ ] ( ع ص مرکب ) که پیوسته با طهارت بود. که همه گاه پاکیزگی پیش گیرد.
آنکه پیوسته باطهارت باشد