خوزع به معنای پیر زال است و در منابع مختلفی همچون منتهی الارب، تاج العروس و لسان العرب به آن اشاره شده است. این واژه به عنوان یک نام، به شخصیت یا فردی با ویژگی‌های خاص و سن بالا اطلاق می‌شود. پیر زال در فرهنگ‌های مختلف نمادی از حکمت و تجربه تلقی می‌شود. در واقع، خوزع می‌تواند به کسانی اشاره کند که با گذر زمان، دانش و بینش بیشتری کسب کرده‌اند و در جامعه به عنوان مشاوران و راهنمایان محسوب می‌شوند. این مفهوم در ادبیات و داستان‌های کهن نیز بارها دیده می‌شود، جایی که شخصیت‌های سالخورده به عنوان منابع حکمت و آموزندگی برای نسل‌های جوان‌تر عمل می‌کنند. این ارتباط عمیق بین سن، تجربه و دانش، ابعاد مختلفی از زندگی انسان‌ها را در بر می‌گیرد و نشان‌دهنده اهمیت احترام به بزرگ‌ترها و یادگیری از آن‌ها است.
