لغت نامه دهخدا خسرانگری. [ خ ُ گ َ ] ( حامص مرکب ) انتساب بواسطه ازدواج. ( ناظم الاطباء ). خویشی سببی. ( یادداشت بخط مؤلف ). || خواستگاری. ( ناظم الاطباء ). || عروسی. ( منتهی الارب ).
