لغت نامه دهخدا حاص باص. [ ص َ ص َ / ص ِ ص ِ ] ( ع اِ مرکب، از اتباع ) لغتی است در حیص و بیص. || وقع فی حیص و بیص... وحاص ِ باص؛ ای فی اختلاط لا محیص عنه. ( منتهی الارب ).
