جثر

لغت نامه دهخدا

جثر. [ ج َ ث ِ ] ( ع ص، اِ ) خاک با شوره آمیخته. ( مهذب الاسماء ). مکان جثر؛ جائی که خاکش به شوره یا به سنگریزه ها آمیخته باشد. ( از منتهی الارب ). جائی که خاکش به شوره یا به سنگ ریزه ها آمیخته باشد. ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

خاک با شوره آمیخته مکان جثر جائی که خاکش بشوره یا بسنگریزه ها آمیخته باشد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
عندلیب
عندلیب
کردار
کردار
داشاق
داشاق
میلف
میلف