تنگبختی

لغت نامه دهخدا

تنگبختی. [ ت َ ب َ ] ( حامص مرکب ) بدبختی. سختی. تهیدستی:
برادر آن بود کو روز سختی
ترا یاری کند در تنگبختی.ناصرخسرو.رجوع به تنگبخت و تنگ و دیگر ترکیبهای آن شود.

گزارش محتوای نامناسب