لغت نامه دهخدا تطسیس. [ ت َ ] ( ع مص ) رفتن در جهان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). یقال: ماادری این طسس هو؛ ای ذهب. ( منتهی الارب )؛ نمیدانم به کجا رفته است او. ( ناظم الاطباء ).
