طهم

سرانجام عبدالله در صفين شهيد شد، او لحظات آخر عمرش را مى گذرانيد، و فقط رمقى در جان داشت، ناگاه اسود بن طهمان خزاعى درحال احتضار وى را شناخته و به كنارش آمد و گفت: خدا تو را رحمت كند، اگر مى توانستم تو را از مهلكه نجات مى دادم، و يا همراه تو شهيد مى شدم، ولى چه كنم دستم كوتاه است... اگر وصيتى دارى به من بگو.