بنح

لغت نامه دهخدا

بنح. [ ب َ ] ( ع مص ) بریدن گوشت. || قسمت کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
بنح. [ ب ُ ن ُ ] ( ع اِ ) عطایا. شاید در اصل منح بوده است. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). عطایا. ( آنندراج ).