لغت نامه دهخدا بقوی. [ ب َ وا / ب ُ وا ] ( ع اِ ) زیست و زندگانی. || رعایت و رحمت. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بُقْیا. ( منتهی الارب ).
