لغت نامه دهخدا
بتکندیدن. [ ب ِ ک َ دی دَ ] ( مص ) بتکندن. سر باز زدن و میل به طعام نکردن. ( برهان قاطع ). نفرت داشتن از طعام. ( ناظم الاطباء ). || آزار یافتن از بدهضمی طعام و تهوع داشتن. ( ناظم الاطباء ).
بتکندیدن. [ ب ِ ک َ دی دَ ] ( مص ) بتکندن. سر باز زدن و میل به طعام نکردن. ( برهان قاطع ). نفرت داشتن از طعام. ( ناظم الاطباء ). || آزار یافتن از بدهضمی طعام و تهوع داشتن. ( ناظم الاطباء ).
