آیه ۱۶۷ سوره صافات بخشی از سخنان مشرکان است که در مواجهه با دعوت پیامبر و حقایق الهی، با قاطعیت و لجاجت اظهارنظر می‌کردند. عبارت «وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ» به معنی «و آنها قطعاً می‌گفتند» است و معمولاً مقدمه‌ای است برای بیان سخنان یا ادعاهای نادرستی که مشرکان مطرح می‌کردند.
در تفسیر این آیه آمده است که مشرکان با اصرار و جدیت، حرف‌ها و ادعاهای باطلی را بیان می‌کردند تا حقانیت پیامبر را انکار کنند و از پذیرش توحید و رسالت او سر باز زنند. این آیه نشان‌دهنده حالت لجاجت و تعصب شدید آنها نسبت به حق است، به گونه‌ای که حتی در برابر دلایل روشن، از کلام باطل خود کوتاه نمی‌آمدند.
بنابراین، آیه ۱۶۷ سوره صافات اشاره به اصرار و پافشاری مشرکان بر گفتار نادرست و مخالفت‌شان با حق دارد و زمینه‌ساز بیان سخنان بعدی آنها در قرآن است که معمولاً به نقد و رد این ادعاها می‌پردازد. این آیه به ما یادآوری می‌کند که برخی افراد ممکن است با وجود دلایل روشن، به خاطر تعصب یا منافع شخصی، به دروغ‌ها و مخالفت‌ها ادامه دهند.
