کلمه‌ی «اکرومیسین/اکرومایسین» (Achromycin) در فارسی به معنای یک نوع آنتی‌بیوتیک است که برای درمان عفونت‌های باکتریایی به کار می‌رود. این دارو از گروه آنتی‌بیوتیک‌های ماکرولید است و با مهار سنتز پروتئین در باکتری‌ها باعث توقف رشد و تکثیر آنها می‌شود. اکرومایسین معمولاً برای درمان عفونت‌های تنفسی مانند برونشیت، ذات‌الریه، عفونت‌های پوستی، عفونت گوش و برخی بیماری‌های مقاربتی تجویز می‌شود. این دارو به صورت خوراکی و گاهی تزریقی در دسترس است و معمولاً دوز و مدت مصرف آن توسط پزشک تعیین می‌شود. اکرومایسین برخلاف برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، طیف اثر نسبتاً وسیعی دارد و روی باکتری‌های گرم مثبت و برخی باکتری‌های گرم منفی مؤثر است. از نظر عوارض جانبی، ممکن است باعث مشکلات گوارشی، حساسیت پوستی یا واکنش‌های نادر قلبی شود، بنابراین رعایت دوز و دستور پزشک اهمیت زیادی دارد. این دارو در مقایسه با برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، مقاومت باکتریایی کمتری ایجاد می‌کند، اما استفاده نادرست آن می‌تواند به مقاومت دارویی منجر شود. اکرومایسین از نظر شیمیایی با ماکرولیدهای دیگر مانند اریترومایسین شباهت دارد، اما ترکیب آن برای بهبود جذب و کاهش عوارض جانبی بهینه شده است. در متون دارویی و پزشکی، اکرومایسین جزو داروهای ضروری فهرست WHO نیز محسوب می‌شود.