لغت نامه دهخدا ارتباق.[ اِ ت ِ ] ( ع مص ) بسته شدن گردن: ارتباق ظبی در حباله؛ در دام بسته شدن گردن آهو. آهو و جز آن بدان برآویختن. ( تاج المصادر بیهقی ). || در کاری افتادن. || در ربقه درآمدن. ( منتهی الارب ).
