کلمه تب زدن به معنای ایجاد احساس گرما و حرارت در بدن است که معمولاً به علت بروز بیماری یا عفونت رخ می‌دهد. این اصطلاح در زمینه پزشکی و به ویژه در توصیف علائم بیماری‌هایی مانند آنفولانزا، سرماخوردگی و عفونت‌های باکتریایی به کار می‌رود. این اصطلاح می‌تواند نشان‌دهنده فعالیت سیستم ایمنی بدن در مبارزه با عوامل بیماری‌زا باشد. معمولاً با علائمی نظیر لرز، تعریق، سردرد، خستگی و ضعف عمومی همراه است. در برخی موارد ممکن است بیمار احساس درد در عضلات یا مفاصل نیز داشته باشد. این علائم به طور کلی نشان‌دهنده واکنش بدن به عفونت یا التهاب هستند و می‌توانند شدت تب را تحت تأثیر قرار دهند. مدیریت آن معمولاً شامل استراحت کافی، مصرف مایعات و استفاده از داروهای تب‌بر مانند پاراستامول یا ایبوپروفن است. در صورت تب بالا یا مداوم، مراجعه به پزشک ضروری است تا علت اصلی تب شناسایی و درمان شود. همچنین، استفاده از کمپرس سرد بر روی پیشانی و گردن می‌تواند به کاهش دما کمک کند. این اصطلاح لزوماً نشانه یک بیماری جدی نیست. بسیاری از عفونت‌های ویروسی مانند آنفولانزا و سرماخوردگی می‌توانند باعث تب خفیف تا متوسط شوند. با این حال، اگر تب به مدت طولانی ادامه یابد یا با علائم شدیدتری همراه باشد، ممکن است نشان‌دهنده یک عفونت جدی‌تر باشد و نیاز به بررسی پزشکی داشته باشد. در صورت تب زدن بالای ۳۸.۵ درجه سانتی‌گراد که به مدت بیش از ۳ روز ادامه یابد، یا در صورت بروز علائم شدید مانند تنگی نفس، درد قفسه سینه، یا گیجی، مراجعه به پزشک ضروری است. همچنین، در کودکان زیر ۳ ماه با هر درجه‌ای از تب، باید فوراً به پزشک مراجعه کرد تا علت بررسی و درمان مناسب انجام شود.
