بر اساس آنچه در منابع حدیثی اهل سنت مانند صحیح بخاری و صحیح مسلم آمده است، شبهه‌ای درباره تحریف قرآن مطرح شده که ریشه در روایات نقل‌شده توسط گروهی به نام حشویه دارد. حشویه که عمدتاً از اهل حدیث هستند، بدون توجه به سازگاری محتوای احادیث با اصول شریعت یا تعارض آنها با یکدیگر، به گردآوری و نقل هر روایتی حتی اگر سند معتبری نداشته باشد می‌پردازند. در نتیجه، در میان آثار این گروه، مطالب سست و افسانه‌واری یافت می‌شود که از جمله آنها روایاتی درباره تحریف قرآن است. این روایات غالباً ناظر به اختلافات ظاهری و لفظی در قرائت یا کتابت قرآن در میان سلف صالح هستند، ولی برخی با سوءبرداشت، آنها را دلیلی بر تحریف قرآن قلمداد کرده‌اند.
از جمله این روایات مشکوک، حدیث رجم شیخ و شیخه است که در صحیح بخاری و صحیح مسلم نقل شده و برخی پنداشته‌اند بخشی از آیات قرآن بوده است. همچنین، روایتی درباره مقدار رضاع در صحیح مسلم وجود دارد که ادعا شده آیاتی از قرآن بوده و پس از رحلت پیامبر(ص)، توسط گوسفند خورده شده است! علاوه بر این، در مسند احمد بن حنبل آمده که سوره احزاب هم‌اندازه سوره بقره بوده است. در کتاب احتجاج منسوب به طبرسی نیز ادعای سقوط بیش از دو هزار آیه از قرآن تنها از طریق یک آیه مطرح شده است. متأسفانه، این قبیل روایات افسانه‌وار مورد استناد برخی کوته‌فکران قرار گرفته و باعث ایجاد شبهه و اختلاف در میان مسلمانان شده است.
واکنش جامعه اسلامی در برابر چنین ادعاهای بی‌اساسی همواره تند بوده است. برای نمونه، هنگامی که حاجی نوری در سال ۱۲۹۲ قمری کتاب فصل الخطاب را که آکنده از این روایات بی‌اعتبار بود نوشت، با موج گسترده نفرت و اعتراض در حوزه علمیه سامرا مواجه شد؛ به‌گونه‌ای که مجبور شد نسخه‌های کتاب را جمع‌آوری کند و رساله‌ای در نقض آن بنویسد. نمونه دیگر، کتاب الفرقان نوشته محمد محمد عبداللطیف در مصر است که در سال ۱۳۶۷ قمری منتشر شد و با عکس‌العمل شدید جامعه الازهر روبرو گردید. این مواضع نشان می‌دهد که قاطبه مسلمانان، این گونه دیدگاه‌های انحرافی را برنتافته و از آنها تبری می‌جویند.
