کتاب إظهار الحق اثر رحمت‌الله بن خلیل‌الرحمن هندی، از برجسته‌ترین آثار نوشته‌شده در دفاع از اسلام و پاسخ به شبهات مسیحیان است. در سده سیزدهم هجری، با ورود کمپانی هند شرقی و سلطه استعمار بریتانیا بر هند، گروه‌های تبشیری مسیحی با هدف اثبات حقانیت دین خود و نقد اسلام و پیامبر آن، فعالیت گسترده‌ای را آغاز کردند. در این شرایط، عالمان دینی هند وظیفه خود را پاسداری از حریم اسلام دیدند و با همکاری یکدیگر، به نقد آموزه‌های مسیحیت و پاسخگویی به ایرادات آنان پرداختند. یکی از مشهورترین و تأثیرگذارترین این تلاش‌ها، کتاب إظهار الحق است که توسط شیخ رحمت‌الله هندی به زبان عربی در سال ۱۲۸۰ قمری نوشته شد.
مؤلف در مقدمه کتاب شرح می‌دهد که با ورود انگلیسی‌ها به هند، کشیشان به تبلیغ مسیحیت و انتشار رساله‌هایی علیه اسلام پرداختند. وی در پاسخ، درخواست مناظره عمومی کرد که در نهایت در سال ۱۲۷۰ قمری در شهر اکبرآباد برگزار شد و به گفته او، پیروزی در بحث‌های مربوط به تحریف و نسخ در متون دینی، به طرف مسلمانان رسید. پس از این رویداد، شیخ رحمت‌الله به مکه مهاجرت کرد و بنا به درخواست شیخ احمد بن زینی دحلان، مفتی مکه، مطالب مناظره را به زبان عربی تدوین و نام آن را إظهار الحق نهاد.
این کتاب به‌عنوان جامع‌ترین و نیرومندترین اثر در نقد مسیحیت شناخته می‌شود که با استقبال گسترده علمای اسلامی مواجه گردید. توجه ویژه به این اثر تا حدی بود که به زبان ترکی ترجمه شد و حکومت عثمانی نیز ترجمه آن را به چندین زبان اروپایی تسهیل کرد. در مقابل، مجامع مسیحی نسبت به تأثیرگذاری این کتاب ابراز نگرانی کردند؛ تا جایی که روزنامه لندن تایمز در گزارشی هشدار داد که مطالعه این کتاب می‌تواند پیشرفت مسیحیت را متوقف کند. همچنین در تأیید یا نقد این کتاب، نزدیک به پنجاه کتاب و رساله دیگر تألیف شده که گواه اهمیت و اثربخشی آن در جهان اسلام است.
