پور ملخ

به پور جوان گفت شاه زمین که رایت چه بیند کنون اندرین

این جهان خواب است، خواب، ای پور باب شاد چون باشی بدین آشفته خواب؟

که از تدبیر پور اوستادم به‌بینی اندر او نعمای اوفر

اینست گناه من‌، که در هر گام ناکام چو پور سعد سلمانم