نیفه گاه

لغت نامه دهخدا

نیفه گاه. [ ف َ / ف ِ ] ( اِ مرکب ) آنجای از تن آدمی که نیفه بر آن افتد. محتجز. ( یادداشت مؤلف ). شقز.

فرهنگ فارسی

آنجائی از تن آدمی که نیفه بر آن افتد. محتجز. شقز.

جمله سازی با نیفه گاه

نرمی دل می‌طلبی نیفه‌وار‌؟! نافه‌صفت تن به درشتی سپار
پی آهو از چشمه انگیخته چو بر نیفه‌ها نافه‌ها ریخته
آهو و روباه در آن مرغزار نافه به گل داده و نیفه به خار
ای بس کسا که از پی این زیردامنی نیفه فرو کشیده و برچیده دامنند
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال عشقی فال عشقی فال جذب فال جذب فال قهوه فال قهوه فال درخت فال درخت