نسیه فروش

دلی که نقد کند نسیه قیامت را به فکر یار قیامت خرام ما افتد

ز مرگ نسیه چه چون برگ بید می لرزی؟ ز مرگ نقد بیندیش، زینهار مخسب

در نسیه آن جهان کجا بندد دل آن را که بنقد اینجهانش تویی؟

گفت: چون زن کنم ز نسیه و نقد افگنند اخترم بعقده ی عقد

سه گونه عیب نگردد به گرد وعده او یکی خلاف و دوم نسیه و سوم فردا

آنرا که به نقد از سرکوی تو بهشت است جیفست که بر نسیه ی عقبی بنشیند