لاوک تراش

لغت نامه دهخدا

لاوک تراش. [ وَ ت َ ] ( نف مرکب ) تراشنده و سازنده لاوک. آنکه کاسه و تغار چوبین تراشد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه کاسه وتغار چوبین سازد تراشند. لاوک.

جمله سازی با لاوک تراش

از قدیم گالش‌ها، پلا و شیرگرم را در لاوک چوبی می‌ریختند و هر کس از جیب خودش قاشق خوش‌تراشی از چوب شمشاد یا گلابی بیرون می‌آورد و دست جمعی شیرپلا (شیربرنج) می‌خوردند. هنوز هم بسیاری از گالش‌ها از همین شیوه استفاده می‌کنند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
عظمت
عظمت
سنگلاخ
سنگلاخ
آهنگر
آهنگر
انسجام
انسجام