طبرزد امیز

ز کنعان بری جانب مصر نافه ز مصر آوری سوی کنعان طبرزد

آن یک گوید که نیست شهد و طبرزد همچو هلوی رسیده‌ام خوش و شیرین

طبرخون با سهی سروت قرین باد طبرزد با طبرخون هم‌نشین باد

به بوسه غزل‌های تر می‌دهی طبرزد ستانی شکر می‌دهی

کسی کشی مار شیدا بر جگر زد ورا تریاک سازد نه طبرزد

ازو بوسه وز تو غزل‌های تر یکی چون طبرزد یکی چون شکر