معنی زاهر أسلمی

لغت نامه دهخدا

زاهر أسلمی. [ هَِ رِ اَ ل َ می ی ] ( اِخ ) فرزند اسودبن حجاج اسلمی مکنی به ابوالمجزاة از اصحاب رسول اﷲ ( ص ) و از شرکت کنندگان در بیعت شجرة است و از کوفیین بشمار میرود. ( تاج العروس ). مؤلف اعیان الشیعه آرد: شیخ طوسی وی را در کتاب رجال خویش از اصحاب بیعت شجره شمرده است. در کتاب اسدالغابه آمده است: وی پدر مجزاة و خود یکی از آنان است که با پیغمبر در زیر درخت بیعت کرد و در کوفه اقامت داشت. واقدی، ابن سعد و محمدبن اسحاق وی را از دوستان عمربن حمق ( یکی از سران بنام شیعه ) دانسته اند و این خود دلیل آن است که پیرو مذهب شیعه بوده است. در کتاب الاصابه آمده: زاهربن اسودبن حجاج بن قیس اسلمی پدرمجزاءة و خود از اصحاب شجرة و ساکن کوفه بوده است. فرزندش [مجزاءة] حدیثی درباره خوردن گوشت خران از وی نقل آورده و بخاری آن حدیث را نقل کرده است. و از این حدیث بدست می آید که زاهر در جنگ حدیبیه و خیبر حضور داشته. و مسلم و دیگران گفته اند که مجزاءة در نقل این حدیث از پدرش متفرد است. و ابن سعد گوید وی درمصر با عمربن حمق یار بود و از این سخن برمی آید که تا زمان علی ( ع ) زندگی میکرده است. ( از اعیان الشیعه ). و رجوع به ریحانة الادب و قاموس الاعلام ترکی شود.