دیوار پرده ای

{curtain wall} [مهندسی عمران] دیوار ناباربری که به اسکلت اصلی سازه متصل نباشد

دیوار پرده ای یا دیوار شیشه ای ( به انگلیسی: Curtain Wall ) یک سیستم پوشش دهندهٔ بیرونی ساختمان است. این نوع دیوار همانند سایر دیوارهای پیرامونی، غیرسازه ای بوده و وظیفهٔ جدایی بیرون و درون ساختمان از هم را به عهده دارد و به همین علت از مصالح ساختمانی سبک ساخته می شود تا علاوه بر کاستن از بار مردهٔ ساختمان، هزینهٔ کمتری نیز داشته باشد. در صورت استفاده از شیشه به عنوان مصالح، می توان از نور طبیعی در تمام طبقات ساختمان به وفور استفاده کرد. نمای دیوار شیشه ای به جز وزن خود، هیچ بار مرده ای از سازه را حمل نمی کند. این نوع دیوار، فشارهای افقی باد را به وسیلهٔ اتصالات به دال و تیر و در کل خود به سازه منتقل می کند. دیوار شیشه ای تنها برای مقاومت ساختمان در برابر آب و هوای بیرون، نوسانات ناشی از فشار باد، نیروی زمین لرزه و نیروی حاصل از بار مردهٔ خود دیوار طراحی و محاسبه می گردد.
اولین نمونه های دیوار شیشه ای با استفاده از پروفیل های فلزی ( فولاد ) ساخته شد همچنین از چوب نیز به عنوان اجزای سخت مورد نیاز دیوار شیشه ای استفاده می شد. با شروع ساخت شیت های بزرگ شیشه در قرن هجدهم اولین دیوار شیشه ای مدرن با استفاده از چوب در امپراتوری عثمانی ساخته شد.
با شروع دههٔ ۱۹۷۰ و پیشرفت و گسترش صنعت فلزات، به ویژه آلومینیم، استفاده از این فلز در مصالح ساختمانی رونق گرفت. امروزه از پروفیل های اکسترودی آلومینیم در ساخت نماهای دیوار شیشه ای استفاده می گردد. خواص منحصر به فرد فلز آلومینیم و قابلیت اکسترود به شکل ها و طرح های دلخواه و انعطاف پذیری زیاد این فلز در طراحی مقاطع به هنگام اکسترود، این فلز را به اصلی ترین مصالح در ساخت و تولید نمای دیوار شیشه ای تبدیل کرد.
گسترش تولید شیشه با ابعاد بالا امکان نفوذ نور بیشتر به داخل ساختمان و کاهش هزینه های منبع نور و امکان استفادهٔ حداکثری از انرژی نور در روزهای کوتاه زمستان، معماران را بر آن داشت تا به جهت رسیدن به طراحی بهتر و دریافت بیشترین میزان نور طبیعی و همچنین امکان افزایش گسترهٔ دید از نمای داخلی ساختمان از شیشه به عنوان جداکنندهٔ اصلی ) دیوار ( در فریم های آلومینیمی بهره می برند. همچنین حسب نوع طراحی و سایر محاسبات و مسائل پیش روی ساختمان می توان از پشم سنگ، ورق های فلزی مانند آلومینیم، کامپوزیت ها یا ورق های گالوانیزه و همچنین لوورها به عنوان سایر مصالح پُرکننده می توان نام برد.