دوغ خوردن

لغت نامه دهخدا

دوغ خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) خوردن دوغ. آشامیدن دوغ:
چون نمایی مستی ای تو خورده دوغ
پیش من لافی زنی آنگه دروغ.مولوی.|| سهو شدن و خطا کردن. ( ناظم الاطباء ). غلط خوردن. ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) مسکه گرفتن مسکه بر آوردن.

جمله سازی با دوغ خوردن

نخواهم خوردن این را این زمان من وگرنه اوفتم از غم چنان من
آنجا که سنان باشد با کافر مژگانش خوشتر ز شکر دانم بر سینه سنان خوردن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
شکوه یعنی چه؟
شکوه یعنی چه؟
ژرف یعنی چه؟
ژرف یعنی چه؟
فال امروز
فال امروز