خطاب محمود شیث

پای دل مجنون و خم طره ی لیلی رخساره ی محمود و کف پای ایاز است

مرا و قوم مرا عاقبت شود محمود چو خویش را پی محمود خود ایاز کنم

عصمتش بانگ زد که هان محمود سایه ات باد بر جهان ممدود

دولتت باد و گر از روی حقیقت پرسی دولت آن است که محمود بود پایانش

هر روش هر ره که آن محمود نیست عقبه‌ای و مانعی و ره‌زنیست