حسن قاینی، فرزند علی، از شاگردان برجسته‌ی ملا علی بروجردی به‌شمار می‌رود. اثر مشهور او با عنوان اصول‌الدین در منابع معتبری مانند کتاب الذریعه جلد دوم صفحه‌ی ۱۸۷ و جلد سوم صفحه‌ی ۳۶۶ ثبت شده است. وی نیز با نام حسن قاینی، فرزند محمد، شناخته می‌شود. از جمله تألیفات او می‌توان به کتاب‌های الابداع و الابصاری اشاره کرد. بر اساس اسناد، او در پایان سده‌ی سیزدهم هجری می‌زیسته و وجود این آثار در الذریعه جلد اول صفحات ۶۳ و ۶۵ مورد تأیید قرار گرفته است. بنابراین، دو شخصیت تاریخی متمایز با نام حسن قاینی وجود داشته‌اند: یکی فرزند علی و شاگرد ملا علی بروجردی با کتاب اصول‌الدین، و دیگری فرزند محمد و نویسنده‌ی آثار الابداع و الابصاری که در اواخر قرن سیزدهم هجری فعالیت می‌کرده است. هر دو مورد در منابع معتبر ثبت شده‌اند.
حسن قاینی
لغت نامه دهخدا
حسن قاینی. [ ح َ س َ ن ِ ی ِ ] ( اِخ ) ابن محمد. او راست: «الابداع » و «الابصاری » و در پایان سده سیزدهم هجری میزیست. ( ذریعه ج 1 ص 63 و 65 ).
فرهنگ فارسی
جمله سازی با حسن قاینی
زهره ندارم کاین سخن پیش کسی پیدا کنم آری چه غم چون می برم غم یادگارِ قاینی
مردم نمیگویم ز که مستم نمیگویم ز چه مشهور باشد در جهان چشم خمار قاینی
نخّ و نسیج انداخته شمع از میان برداشته یا رب توان خفتن چنین شب در کنارِ قاینی
